Ilmu tasawuf ialah ilmu yang menyuluh perjalanan.

 

Seseorang mukmin dalam membersihkan hati dengan sifat mahmudah (mulia) dan menghindari daripada sifat mazmumah (sifat keji dan tercela). Ilmu tasawuf bertujuan mendidik nafsu dan akal sentiasa berada dalam peraturan hukum syariat Islam sebenar sehingga mencapai taraf nafsu mutmainnah (terpelihara).

Asal ilmu tasawuf serentak dengan wujudnya tarikat sufiyyah seperti dalam kalangan angkatan salaf umat Islam terdahulu dan tokoh besar mereka yang terdiri daripada sahabat, tabi’in dan tokoh selepas mereka. 

 

Segala-galanya bersumberkan al-Quran dan sunah serta mendapat pengiktirafan daripada Baginda SAW walaupun ia belum dinamakan tasawuf. tasawuf sebenar adalah mengimbangi antara kehidupan dunia dan akhirat seperti yang dianjurkan agama Islam.

Ilmu anugerah Allah SWT yang perlu dijaga dan dipelihara. Disiplin dan tanggungjawabnya mesti dihormati serta dijaga. Sifat sombong dan angkuh dengan ilmu pengetahuan dikurniakan akan menjurus kepada perdebatan tidak kesudahan dan membawa kesan negatif kepada masyarakat.

Firman Allah SWT yang bermaksud: “Dan ada dalam kalangan mereka orang yang memohon kepada Allah, ‘kurniakanlah kebaikan kepada kami di dunia dan akhirat.” (Surah al-Baqarah, ayat 201)

Ilmu tasawuf juga menyentuh mengenai amal, bagaimana cara memperbaiki amalan atau meningkatkannya menjadi sebaik-baik amalan dengan berteraskan keikhlasan. tasawuf menjelaskan cara memperbaiki amal ialah dengan cara memperbaiki hal keadaan hati.

Tarikat dan tasawuf adalah istilah sama yang tidak dapat dipisahkan dengan syariat. Ingatlah ujian bukan saja akan menimpa orang kebanyakan malah ulama tidak terlepas daripada ujian Allah SWT, malah terkadang ia lebih hebat dan mencabar mengikut tahap keimanan masing-masing.

Ilmu anugerah Allah SWT yang perlu dijaga dan dipelihara. Disiplin dan tanggungjawabnya mesti dihormati serta dijaga. Sifat sombong dan angkuh dengan ilmu pengetahuan dikurniakan akan menjurus kepada perdebatan tidak kesudahan dan membawa kesan negatif kepada masyarakat.

Walaupun Islam membenarkan ikhtilaf tetapi wajib kita menjauhinya jika ia mendatangkan mudarat lebih besar. Janganlah kita berasa hairan jika terdapat golongan ilmuwan yang menolak tasawuf disebabkan kesombongan mereka terhadap ilmu dikurniakan.

Benarlah kata ulama sufi, Abu Hassan as-Shazili: “Orang yang paling ramai terhijab daripada (ilmu yang terbaik) ialah ulama, Maha Suci Allah yang menghijab ulama dengan (hijab) ilmu mereka sendiri.”